آیا ژن درمانی فاکتور رشد عصب NGF می تواند از بیماری قلبی دیابتی جلوگیری کند؟

دیابت یکی از فاکتورهای خطر عمده برای ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی است، دیابت می تواند با کاهش جریان خون به بافت قلبی سبب تخریب سلولهای قلبی و در نتیجه نارسایی قلبی شود.

در این تحقیق، دانشمندان به بررسی ژن تراپی فاکتور رشد عصب یا NGF در جلوگیری از نارسایی قلبی دیابتی و بیماری عروق کوچک در موش پرداختند.

نتایج این تحقیق بصورت آنلاین در Diabetes به چاپ رسید.

دانشمندان معتقدند که NGF دارای اثرات محافظتی بر سیستم قلبی عروقی است اما اینکه ژن درمانی NGF قلبی می تواند از بروز نارسایی قلبی ناشی از دیابت جلوگیری نماید،موضوعی است که قبلاً مورد بررسی قرار نگرفته بود.

دانشمندان با استفاده از وکتور AAV (adeno-associated viral) میزان NGF موجود در ماهیچه ی قلبی را افزایش دادند و اثر آنرا در ممانعت از نارسایی قلبی در افراد دیابتی مبتلا به بیماری قلبی بررسی نمودند.

AAV_S  یک ویروس بدون پوشش حاوی DNA تک رشته ای است که بطور بالقوه می تواند همه ی انواع سلولهای را آلوده کند. این ویروس ها به اشکال مختلفی وجود دارند، با استفاده از این ویروس ها می توان سلولهای مختلف را بعد از تزریق ویروس در ورید برای ژن درمانی، بهتر مورد هدف قرار داد. موضوع مهم این است که از میان وکتورهای ویروسی مشهور ، AAV_S میزان یک پروتئین درمانی را تقریباً بصورت ماندگار و همیشگی افزایش می دهد.

پرفسور Emanueli می گوید: مطالعات ما سبب پیشرفت چشمگیری در درمان بیماری قلبی در افراد دیابتی شده است و قدم مهمی به جلو برای هدف اصلی ما در مورد ادامه ی درمانهایی بر اساس NGF برای بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی برداشته است.

مطالعات علمی نشان می دهد که دیابت سطح فاکتور رشد NGF قلبی را کاهش می دهد و از آن مهمتر اینکه با مهندسی قلب بوسیله ی AAV_S می توان تولید NGF را افزایش داد و از نارسایی قلبی جلوگیری نمود.

پرفسور جری پیرسون می گوید: ژن درمانی هدفمند در حال حاضر به یک چشم انداز واقع بینانه برای درمان بیماریهای انسانی تبدیل شده است. نتایج این تحقیق وعده حقیقی درمان ژن NGF برای کاهش نارسایی قلبی در بیماران دیابتی را که یکی از عوارض کشنده ی این بیماری است، در آینده عملی خواهد کرد.

دانشمندان برای ایجاد دیابت با مزه نوع 1 در موش ، سلولهای بتا در پانکراس را تحت تأثیر ماده ی استرپتوزوتوسین (Streptozotocin) تخریب نمودند، آنها از موشهای غیر دیابتی همسن در این مطالعات برای گروه کنترل استفاده کردند.

میزان تولید Murine NGF mRNA در قلب بوسیله ی real- time RT- PCR در موشها در هفته ی دوازدهم در موشهای دیابتی و کنترل اندازه گیری گردید.

در هفته ی دوازدهم ابتلا به دیابت در طی آزمایشات مجزایی از طریق تزریق  AAV_S (سروتیپ 2 وکتور AAV) به درون ماهیچه ی قلبی موش های دیابتی یا تزریق سیستمیک AAV9 که بطور اختصاصی سلولهای قلبی را هدف می گیرند، تولید NGF انسانی در قلب یا ژنهای AAV control ß-Gal القا گردید.

موشهای گروه کنترل (غیر دیابتی ) نیز AAV9- ß -Gal , AAV₂ – ß - Gal دریافت کردند.

محققین دریافتند که در موشهای دیابتی میزان بیان mRNA درونزاد NGF ( endogenous NGF mRNA) قلبی کاهش می یابد. در موشهای دیابتی تیمار شده با ß - Gal عملکرد قلبی بدتر شده و انبساط در بطن چپ مشاهده می شود.

در هفته ی دوازدهم ابتلا به دیابت، در موشهای تیمار شده با ß - Gal اختلالات زیر مشاهده شد: ترقیق یا نازک شدن مویرگ های موجود در عضله ی قلبی hypoperfusion, (myocardial microvascular rarefaction) وفیبروزبینابینی (interstitial fibrosis) و افزایش آپوپتوز (مرگ )سلولهای اندوتلیال و کاردیومیوسیت ها .

ژن درمانی NGF چه با AAV_S  و چه با AAV9 از اختلالات قلبی القا شده توسط دیابت جلوگیری می کند و آپوپتوز یا مرگ سلولهای قلبی را کاهش می دهد و سبب حفظ cardiac microvasculature و جریان خون می شود.

دانشمندان ژن درمانی NGF را روش درمانی با پتانسیل شگرفی برای درمان کاردیومیوپاتی دیابتی معرفی نمودند. آنها معتقدند برای بهبود راندمان وایمنی روش AAV_S- mediated NGF در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و همچنین یافتن کارآمدترین سروتیپ AAV و نیز بهینه نمودن دوز و روش تحویل آن به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.

منبع: www. sciencedaily.com